پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

نظام آموزشي ما نهايتاً بر قدرت‌پرستي بنياد شده است. اين ها هـمه دست به دست هم داده و مسأله تربيت انسان را براي اينكه بتواند عاقلانه اهميت خويش را نسبت به ديگر افراد بسنجد، بكلي مغشوش كرده است. به جاي اينكه اعتقاد به فرديت به طرز سنجيده با ديگرخواهي تأليف شود يعني به جاي اينكه كسي بگويد: آنچه براستي اهميت دارد افراد آدمي هستند، ولي غرض اين نيست كه خود من چندان اهميتي دارم آميزه اي از خودخواهي و اعتقاد به مسلك جمعي مبناي كار قرار گرفته است. چنان بر پايه بعضي تصورات رمانتيك، در اهميت دادن به خود و حيات عاطفي خود و فراتاباندن خود و كشاكش (شخصيت) فردي با گروه و جمع زياده روي شده كه ديگر جايي براي سايرين نمانده و ايجاد مناسبات شخصي خردمندانه از دايره‌ي امكان بيرون رفته است.